Ci najmniejsi… Adwentyści dnia siódmego zostali powołani do głoszenia ewangelii wiecznej całemu światu (zob. Ap 14,6). Czyniąc to, jesteśmy posłuszni słowom Jezusa nakazującym czynienie ludzi Jego uczniami, chrzczenie ich oraz uczenie ich wszystkiego, co On nam przykazał (zob. Mt 28,19-20). Wśród tego, co On nam nakazał, jest także niesienie pomocy cierpiącym, uciskanym, ubogim, głodnym i uwięzionym.Gdy Jezus opowiedział przypowieść o dobrym Samarytaninie (zob. Łk 10,30-36), rzekł później słuchającym Go:— „Idź, i ty czyń podobnie” (Łk 10,37).

Przedstawiając przyszłe wydarzenia, gdy podzieli wszystkie narody na dwie grupy, „jak pasterz odłącza owce od kozłów” (Mt 25,32), podkreślił, jak ważne jest pomaganie głodnym, chorym, nagim i uwięzionym:

— „Zaprawdę powiadam wam, cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych moich braci, mnie uczyniliście” (Mt 25,40).

Mówiąc innymi słowy, obok głoszenia wielkich prawd o zbawieniu, świątyni, stanie umarłych i wieczności prawa Bożego, mamy wspierać potrzebujących. A czy może być lepszy sposób docierania do ludzi niż działanie na rzecz ich dobra? Ellen G. White napisała: „Tylko metoda Chrystusa w zdobywaniu ludzi może dać pożądane wyniki. Zbawiciel obcował z ludźmi jako Ten, kto pragnie dać im to, co najlepsze. Wykazywał zainteresowanie ich potrzebami, pomagał im i zdobywał ich zaufanie. Potem zapraszał ich:

— Pójdźcie za Mną”1.

Ktoś policzył, że Pismo Święte zawiera 2103 wersety, w których Bóg wyraża swoją szczególną troskę o ubogich i uciskanych. W porównaniu z innymi aspektami wiary, doktryny i chrześcijańskiego życia w ogólności, znaczenie odniesień dotyczących pomagania potrzebującym jest ogromne. Tak więc musimy bardzo poważnie podchodzić do niesienia ulgi w cierpieniu ludziom znajdującym się wokoło nas. Jednak nie zdejmuje to z nas obowiązku głoszenia ewangelii. Przeciwnie, pomaganie potrzebującym jest bowiem skutecznym sposobem pozyskiwania uczniów dla Jezusa.

Oczywiście dobrą rzeczą jest pomaganie ludziom dla samego pomagania. Powinniśmy wypełniać prawo (zob. Mi 6,8) po prostu dlatego, że jest to właściwe i dobre. Ale jeszcze lepiej jest, wypełniając prawo i pomagając ludziom w ich palących doczesnych potrzebach, jednocześnie objaśniać im powód nadziei naszej (zob. 1 P 3,15) — obietnicę życia wiecznego w Chrystusie.