Biblijny pogląd na życie w zarodku i jego wpływ na aborcję

W dniu 18 października 2019 roku Generalna Konferencja Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego uchwaliła dokument zatytułowany: „Biblijny pogląd na życie w zarodku i jego wpływ na aborcję”.

Istoty ludzkie zostały stworzone na obraz Boga. Jednym z darów danych przez Boga ludziom jest prokreacja – możliwość uczestniczenia w stwarzaniu wraz z Autorem życia. Powinniśmy ten święty dar zawsze głęboko cenić. Zgodnie z pierwotnym Bożym zamiarem poczęcie winno być wynikiem miłości mężczyzny i kobiety oddanych sobie w małżeństwie. Na poczęcie powinno się oczekiwać, a każde dziecko powinno być kochane, cenione i pielęgnowane jeszcze przed narodzeniem.

Niestety, wraz z pojawieniem się grzechu szatan podjął świadomy wysiłek, by zniszczyć [w ludziach – dop. red.] Boży obraz poprzez wypaczenie wszystkich Bożych darów – również daru prokreacji. Dlatego w kwestii ciąży ludzie czasami mają dylematy i stoją przed trudnymi decyzjami.

Kościół Adwentystów Dnia Siódmego jest wierny naukom i zasadom Pisma Świętego, które przedstawia Boże wartości życia i daje wskazówki matkom i ojcom, personelowi medycznemu, Kościołowi i wszystkim wierzącym w sprawach wiary, doktryny, etycznego zachowania i stylu życia. Kościół, nie będąc sumieniem poszczególnych wierzących, ma obowiązek przekazywać zasady i nauki Słowa Bożego.

Niniejsze oświadczenie potwierdza świętość życia i przedstawia biblijne zasady dotyczące aborcji. Aborcję definiuje się tu jako każde działanie mające na celu zakończenie ciąży, co nie obejmuje nagłego [samoistnego – dop. red.] przerwania ciąży zwanego poronieniem.

Biblijne zasady i nauki dotyczące aborcji

Ponieważ czyn aborcji musi być zważony w świetle Pisma, następujące zasady i nauki biblijne przedstawiają wskazówki dla społeczności wierzących, jak i indywidualnych osób, które borykają się z takimi trudnymi wyborami:

1. Bóg stoi na straży wartości i świętości ludzkiego życia. Życie ludzkie jest dla Boga największą wartością. Skoro Bóg stworzył człowieka na swój obraz (zob. Rdz 1,27; 2,7), jest nim osobiście zainteresowany. Kocha go i kontaktuje się z nim, a on w odpowiedzi może kochać Boga i też się z nim komunikować. Życie jest darem od Boga i to Bóg jest Dawcą życia. Życie jest w Jezusie (zob. J 1,4). On ma życie w sobie (zob. J 5,26). On jest zmartwychwstaniem i życiem (zob. J 11,25; 14,6). On daje życie w obfitości (zob. J 10,10). Ci, którzy mają Syna, mają życie (zob. 1 J 5,12). On również podtrzymuje życie (zob. Dz 17,25-28; Kol 1,17; Hbr 1,1-3), a Duch Święty jest opisany jako Duch życia (zob. Rz 8,2). Bóg bardzo troszczy się o swoje stworzenie, a szczególnie o ludzkość. Co więcej, to jak ważne jest życie ludzkie widać w tym, że po upadku (zob. Rdz 3) Bóg „dał swego jednorodzonego Syna, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny” (J 3,16). Chociaż Bóg mógł porzucić i unicestwić grzeszną ludzkość, wybrał życie. W konsekwencji naśladowcy Jezusa będą wzbudzeni z martwych i będą żyć, komunikując się z Bogiem twarzą w twarz (zob. J 11,5-26; 1 Tes 4,15-16; Ap 21,3). Zatem życie ludzkie ma nieocenioną wartość. Dotyczy to wszystkich etapów życia człowieka: dzieci nienarodzonych, dzieci w różnym wieku, młodzieży, dorosłych, starszych – niezależnie od zdolności fizycznych, umysłowych i emocjonalnych. Dotyczy to również wszystkich ludzi bez względu na płeć, pochodzenie etniczne, status społeczny, religię czy inne różnice. Takie zrozumienie świętości życia nadaje nienaruszalną i równą wartość każdemu życiu ludzkiemu i wymaga, aby traktować je z najwyższym szacunkiem i troską.

2. Bóg uważa nienarodzone dziecko za życie ludzkie. Życie prenatalne jest cenne w oczach Bożych i według Biblii Bóg zna ludzi jeszcze przed ich poczęciem. „Oczy twoje widziały czyny moje, w księdze twej zapisane były wszystkie dni  przyszłe, gdy jeszcze żadnego z nich nie było” (Ps 139,16). W niektórych przypadkach Bóg bezpośrednio kierował życiem prenatalnym. Samson miał zostać „nazyrejczykiem Bożym od urodzenia” (Sdz 13,5). „Pan powołał mnie od poczęcia” (Iz 49,1.5). Jeremiasz został wybrany na proroka zanim się urodził (zob. Jr 1,5), tak jak i Paweł (zob. Ga 1,15), a Jan Chrzciciel został „wypełniony Duchem Świętym już w łonie matki swojej” (Łk 1,15). Anioł Gabriel wyjaśnił Marii o Jezusie że „to co się narodzi, będzie święte i będzie nazwany Synem Bożym” (Łk 1,35). Poprzez inkarnację sam Jezus doświadczył ludzkiego prenatalnego okresu życia i został rozpoznany jako Mesjasz i Syn Boga wkrótce po poczęciu (zob. Łk 1,40-45). Biblia przypisuje jeszcze nienarodzonemu dziecku radość (zob. Łk 1,14), a nawet rywalizację (zob. Rdz 25,21-23). Ci, którzy jeszcze się nie narodzili, mają swoje pewne miejsce u Boga (zob. Hi 10,8-12; 31,13-15). Prawo biblijne mocno chroni życie ludzkie a utratę dziecka lub krzywdę jego czy jego matki traktuje jako poważny problem.

3. Wola Boża dotycząca życia ludzkiego wyrażona jest w Dziesięciu przykazaniach i wyjaśniona przez Jezusa w Kazaniu na górze. Dekalog został nadany Bożemu ludowi przymierza oraz całemu światu po to, by przewodniczyć im w życiu i ich chronić. Jego przykazania są niezmiennymi prawdami, które należy pielęgnować, szanować i być im posłusznym. Psalmista chwali prawo Boże (zob. Ps 119), a Paweł określa je jako święte, sprawiedliwe i dobre (zob. Rz 7,12). Szóste przykazanie brzmi: „Nie zabijaj” (Wj 20,13), co wzywa do zachowania życia ludzkiego. Zasada zachowania życia, zawarta w szóstym przykazaniu, obejmuje swym zakresem również aborcję. Jezus w Mt 5,21-22 utwierdził przykazanie niezabijania. Bóg chroni życie. Dlatego nie należy tego życia mierzyć zdolnościami czy przydatnością poszczególnych osób, bo wartość nadaje życiu fakt stworzenia przez Boga i Jego ofiarna miłość. Bycie osobą, ludzka wartość i zbawienie – nie da się na nie zarobić ani zasłużyć, są one łaskawie udzielane przez Boga.

4. Bóg jest właścicielem życia, a istoty ludzkie jego szafarzami. Pismo uczy, że Bóg jest właścicielem wszystkiego (zob. Ps 50,10-12). Bóg ma podwójne roszczenia wobec ludzi. Są Jego, ponieważ jest ich Stworzycielem, a przez to także ich Właścicielem (zob. Ps 139,13-16). Są Jego również dlatego, że jest ich Odkupicielem i kupił ich za najwyższą możliwą cenę – własnego życia (zob. 1 Kor 6,19-20). Oznacza to, że wszyscy ludzie są zarządcami tego wszystkiego, co Bóg im powierzył, w tym ich własnego życia oraz życia ich [niedorosłych – dop. red.] dzieci, również tych nienarodzonych. Zarządzanie życiem obejmuje także odpowiedzialność, która w pewien sposób ogranicza ludzkie wybory (zob. 1 Kor 9,19-22). Ponieważ to Bóg jest Dawcą i Właścicielem życia, istoty ludzkie nie mają ostatecznej kontroli nad sobą i powinny starać się zachować życie, o ile to tylko możliwe. Zasada zarządzania życiem zobowiązuje społeczność wierzących do kierowania, wspierania, troszczenia się i miłowania tych, którzy stoją przed decyzjami związanymi z ciążą.

5. Biblia uczy troski o słabych i wrażliwych.  Sam Bóg troszczy się i o tych, którzy znajdują się w trudnej sytuacji, i uciskanych oraz ich ochrania. On „nie ma względów na osobę, oraz nie przyjmuje darów. On wymierza sprawiedliwość sierocie i wdowie, a miłuje obcego przybysza, dając mu chleb i odzież” (zob. Pwt 10,17-18, por. Ps 82,3-4; Jk 1,27). On nie wini dzieci za grzechy ich ojców (zob. Ez 18,20). I oczekuje tego samego od swoich dzieci. Wzywa je, by pomagali słabszym i ulżyli ich niedoli (zob. Ps 41,1; 82,3-4; Dz 20,35). Jezus wymienia tych najmniejszych swoich braci (zob. Mt 25,40), za których jego naśladowcy są odpowiedzialni, i tych najmniejszych, którymi nie wolno pogardzać czy ich zagubić (zob. Mt 18,10-14). Ci najmłodsi – jeszcze nie narodzeni do nich właśnie się zaliczają.

 6. Łaska Boża promuje życie w świecie nękanym przez grzech i  śmierć. W Bożej naturze leży to, by chronić, zachować i podtrzymywać życie. Oprócz ukazywania czuwania opatrzności Bożej nad stworzeniem (zob. Ps 103,19; Kol 1,17; Hbr 1,3) Biblia ukazuje również szeroki zasięg niszczącego i poniżającego wpływu grzechu na stworzenie, w tym na istoty ludzkie. W Rz 8,20-24 Paweł opisuje wpływ, jaki upadek człowieka miał na jego poddanie się marności. W konsekwencji w rzadkich i skrajnych przypadkach poczęcie może spowodować ciąże o śmiertelnych konsekwencjach i/lub ostrych, zagrażających życiu anomaliach, które powodują wyjątkowe dylematy u zainteresowanych. Decyzje w takich przypadkach mogą być pozostawione sumieniu poszczególnych osób i członków ich rodzin. Decyzje te należy poddać kierownictwu Ducha Świętego w świetle opisanego powyżej biblijnego poglądu na życie. Łaska Boża promuje i chroni życie. Osoby w takich trudnych sytuacjach mogą szczerze przyjść do Boga i znaleźć drogowskaz, pocieszenie i pokój w Panu.

Wnioski

Kościół Adwentystów Dnia Siódmego uważa aborcję za niezgodną z planem Boga dla ludzkiego życia. Ma ona wpływ na nienarodzone dziecko, na matkę, ojca, bliższych i dalszych członków rodziny, rodzinę zborową i społeczeństwo, z długoterminowymi konsekwencjami dla wszystkich. Wierzący dążą do zaufania Bogu i naśladowania Jego woli, wiedząc, że On ma na względzie ich najlepiej rozumiane dobro.

Chociaż Kościół i jego członkowie nie akceptują aborcji, jednak są wezwani do naśladowania przykładu Jezusa, który był „pełen łaski i prawdy” (J 1,14), po to, aby:

1) stworzyć atmosferę prawdziwej miłości i zapewnić wypełnioną łaską, biblijną opiekę duszpasterską i pełne miłości wsparcie dla tych, którzy stoją przed trudnymi decyzjami związanymi z aborcją;

2) pozyskać pomoc dobrze funkcjonujących i zaangażowanych rodzin i szkolić je do sprawowania opieki nad zmagającymi się osobami, małżeństwami i rodzinami;

3) zachęcać członków Kościoła do otwierania swoich domów dla potrzebujących, w tym samotnych rodziców, sierot i dzieci adopcyjnych czy w rodzinach zastępczych;

4) troszczyć się o kobiety ciężarne, które decydują się urodzić niechciane dzieci, i wspierać te kobiety na różne sposoby;

5) zapewnić emocjonalne i duchowe wsparcie kobietom, które z różnych powodów dokonały aborcji lub zostały zmuszone do jej dokonania, co mogło je zranić fizycznie, emocjonalnie i/lub duchowo.

Kwestia aborcji stanowi ogromne wyzwanie, ale daje też poszczególnym osobom i Kościołowi okazję, aby stać się tym, do czego aspirują – wspólnotą braci i sióstr, społecznością wierzących, rodziną Bożą, objawiającą niezmierzoną i niezawodną miłość Boga.

Oryginalny tekst oświadczenia dostępny jest na stronie Generalnej Konferencji Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego.