„Essence of Worship” – konferencja liderów uwielbienia
[vc_row][vc_column][vc_column_text]
Jaką rolę w kościele pełni muzyka? Co to znaczy uwielbiać Boga? Czy istnieją „gorsze” lub „lepsze” pieśni? Odpowiedzi na te, i wiele innych pytań poszukiwało 140 liderów uwielbienia z całej Europy, którzy spotkali się w Bracknell (Wielka Brytania) na konferencji „Essence of Worship”.
Głównym celem spotkania zorganizowanego przez Wydział Transeuropejski Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego (TED) miało być dotarcie do sedna uwielbienia. Do miejsca, w którym jako muzycy, liderzy kościoła i wyznawcy wznosimy się ponad nasze osobiste gusta i preferencje, ulubione style i instrumenty muzyczne. Do miejsca, w którym naszym jedynym celem jest oddanie chwały Bogu.
Podczas kilku wspólnie spędzonych dni uczestnicy konferencji „Essence of Worship” poszukiwali sedna uwielbienia na wiele sposobów – słuchając interesujących wykładów i prezentacji, wspólnie śpiewając, jak również dyskutując na temat mniej i bardziej kontrowersyjnych aspektów związanych z rolą muzyki w kościele.
Warto podkreślić, że poszczególne tematy prezentowane podczas warsztatowej części konferencji dotyczyły całego spektrum zagadnień związanych z uwielbieniem i muzyką. Uczestnicy zapoznali się m.in. z teologicznymi podstawami uwielbienia, o których opowiadała prof. Lilianne Doukhan, muzykolog, wykładowca i Dyrektor Departamentu Muzyki przy Andrews Univeristy. Profesor Doukhan zwróciła uwagę na fakt, że w ujęciu biblijnym uwielbienie Boga nie jest jedynie naszym przywilejem, ale i odpowiedzialnością. Podkreśliła również, że muzyki nie powinniśmy utożsamiać z uwielbieniem – jest ona jednym ze środków prowadzących do uwielbienia.
– Uwielbienie nie jest określoną możliwością, czy też wyborem. Jest sednem naszej egzystencji. Jest celem naszego życia. Jest odpowiedzią na to, kim jest dla nas Bóg – mówił Tihomir Lazić w wystąpieniu zatytułowanym „Made to Worship” (Uczynieni do uwielbienia). W czasie konferencji pastor Lazić, który był głównym mówcą podczas tegorocznego Festiwalu „Hosanna” w Częstochowie, opowiadał również o historii uwielbienia, podkreślając, że muzyka wykonywana w kościele powinna być stosowna do czasów, w których żyjemy.
W swoim lekko prowokacyjnym wystąpieniu „If God Would Like Music (Gdyby Bóg lubił muzykę) muzykolog Gabriele Giuga przestrzegł przed uzurpowaniem sobie prawa do rozstrzygania o tym, jaka muzyka i jakie instrumenty mogą się podobać lub też nie podobać naszemu Stwórcy. Uzupełnieniem jego prezentacji było kolejne wystąpienie Lilianne Doukhan, która opowiedziała o odwiecznych „zmaganiach” kościoła z muzyką.
– Nie ma nic szczególnego w danym stylu, co mogłoby uczynić muzykę bardziej świętą – podkreśliła prof. Doukhan, odnosząc się do toczącej się również w Kościele Adwentystów Dnia Siódmego dyskusji na temat „lepszych” i „gorszych” stylów muzycznych.
W czasie konferencji w Bracknell uczestnicy mogli pogłębić swoją wiedzę m.in. z zakresu psychologii i kulturowych podstaw uwielbienia, wykorzystania nowych technologii w kościelnej służbie muzycznej oraz poszczególnych modeli uwielbienia, o których mówił pastor Miroslav Pujić, Dyrektor Sekretariatu Komunikacji i Mediów w Wydziale Transeuropejskim. Nie zabrakło również praktycznych wskazówek i porad dla liderów uwielbienia ze strony muzycznych profesjonalistów – Kena Burtona,Marshy Morrison oraz Renate Hazel. Warto dodać, że po każdej prezentacji uczestnicy dyskutowali w grupach na temat poruszonych w niej zagadnień. W czasie spotkania w Bracknell odbyły się również dwa interesujące panele dyskusyjne.
Jednym z najbardziej inspirujących momentów konferencji było sobotnie nabożeństwo, które pokazało uczestnikom różne drogi prowadzące do sedna uwielbienia. W czasie wspólnego śpiewu prowadzonego przez zespół Marshy Morrison nie zabrakło tradycyjnych chrześcijańskich hymnów, jak również nowoczesnych pieśni z gatunku CCM. Niezwykłe wrażenie na uczestnikach nabożeństwa wywarła również ekspresyjna deklamacja psalmu w wykonaniu pastora Geerta Tapa. Inspirującym elementem były również krótkie klipy wideo zwracające uwagę na najbardziej absurdalne stereotypy związane z rolą muzyki w kościele.
W swoim kazaniu pastor Bill Knott, redaktor i wydawca dwóch najpopularniejszych adwentystycznych czasopism „Adventist Review” oraz „Adventist World”, zwrócił uwagę na fakt, że nasza radość z uwielbienia Boga może być pełna tylko wtedy, gdy zaakceptujemy nasz grzeszny stan i przyjmiemy wybawienie płynące ze śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa – zarówno naszym sercem, jak i umysłem.
– Podczas gdy Adam mógł jedynie płakać nad śmiercią swojego ukochanego syna Abla, „drugi Adam” powstał z martwych i dał życie wszystkim, którzy w niego uwierzą – podkreślił Bill Knott, zachęcając uczestników konferencji do głębszego zrozumienia roli uwielbienia w życiu nawróconego chrześcijanina.
Różne oblicza uwielbienia obecne były również podczas wieczornego koncertu muzyki religijnej, który był prawdziwą stylistyczno-kulturową mozaiką Usłyszeliśmy zarówno kunsztowne tradycyjne pieśni chóralne w wykonaniu zespołu (nomen omen) – „Mozaik”, gospelowe brzemienia kwartetu wokalnego „Tessera” oraz znanego z Festiwalu w Częstochowie zespołu „4Given”, jak również jazzujący występ estońsko-serbskiego małżeństwa Kart i Tihomira Lazić.
W październikowej konferencji uczestniczyła również delegacja z Polski, która przybyła do Bracknell wraz z pastorem Markiem Micykiem (Dyrektor Sekretariatu Młodzieży przy Zarządzie Kościoła) oraz przewodniczącym Diecezji Zachodniej pastorem Ryszardem Jankowskim.
Konferencja „Essence of Worship” była niezwykle inspirującym wydarzeniem, a wiedza zdobyta przez jej uczestników może przyczynić się do wniesienia nowej jakości w muzyczną działalność unii, diecezji, jak również poszczególnych zborów Wydziału Transeuropejskiego. Być może warto zastanowić się nad zorganizowaniem podobnego wydarzenia dla osób zainteresowanych służbą muzyczną w polskich zborach. Konferencja na temat roli muzyki w kościele bez wątpienia jest w naszym kraju potrzebna. Szczególnie w obliczu niekończących się dyskusji o „lepszym” i „gorszym” wielbieniu Boga.
„Essence of Worship” – wrażenia uczestników
Cieszę się, że temat muzyki i uwielbienia został podjęty, bo sporo dyskusji toczy się ostatnio również na naszym polskim podwórku. Nie zawsze osoby zabierające głos znają się na muzyce, a jedynie mają swoje odczucia. Osobiście nigdy nie deklarowałem się jako znawca zagadnienia. Będąc jednak świadomym problemu, tym bardziej wsłuchiwałem się w kolejne wypowiedzi szukając potwierdzenia racji którejś ze stron. Takie argumenty jednak nie padły – bynajmniej nie z powodu braku kompetencji prelegentów.
Wyraźnie zauważalnym, pozytywnym elementem była bardzo przyjazna atmosfera panująca wśród uczestników. Nie było sfer dla VIP-ów, wszyscy byli całkiem dostępni i życzliwie nastawieni. Jedynym mankamentem w moim odczuciu to zbyt mało czasu na wspólne modlitwy. Najważniejszym jest jednak, by nasze uwielbienie Pana Boga nie ograniczało się jedynie do chwil, gdy śpiewamy, czasu nabożeństwa, a nawet dnia Sobotniego. Uwielbieniem Jezusa powinno być nasze całe życie.
pastor Marek Micyk, Dyrektor Sekretariatu Młodzieży
Bardzo podobała mi się atmosfera panująca wśród uczestników konferencji – pełna otwartości i chęci dzielenia się własnym doświadczeniem. Mocną stroną było też teoretyczne ugruntowanie większości wystąpień, ukazanie pewnych kwestii z nieco szerszej perspektywy.
Według mnie swego rodzaju słabością poruszanych na konferencji tematów, było odwoływanie się głownie do pewnej (roboczo przeze mnie określonej mianem anglosaskiej) formy nabożeństwa, charakteryzującej się oddzielnym blokiem uwielbieniowym i funkcją specjalnej osoby ów blok prowadzącej. W związku z tym, w kontekście sytuacji większości polskich zborów, pewne treści odnieść można było co najwyżej do odbywających się co jakiś czas nabożeństw w ramach zjazdów młodzieży. Być może jest to jednak sygnał, że warto byłoby więcej uwagi poświęcić kwestii uwielbienia, mającego miejsce w czasie sobotnich nabożeństw. Dołożyć starań aby było ono przygotowane i spójne, tak by raczej przyczyniało się do stworzenia przestrzeni do bezpośredniego oddania czci Bogu przez zgromadzenie, niż raczej pełniło funkcję przerywników między „głównymi” punktami nabożeństwa, jak szkoła sobotnia, czy głoszenie Słowa Bożego.
Marta Naumiuk, Diecezja Południowa
Niewątpliwie mocną stroną konferencji w Bracknell były profesjonalne wykłady i prezentacje, które wielokrotnie okazały się odpowiedzią na moje wątpliwości związane z muzyką i uwielbieniem. Szczególnie zainspirował mnie warsztat Kena Burtona, który podkreślił, że gdy Pismo Święte zachęca nas do śpiewania „nowej pieśni”, to dla nas – adwentystów – oznacza to, że powinniśmy tworzyć własne pieśni z unikalnym adwentystycznym poselstwem, czyli poselstwem Trzech Aniołów. Mamy do przekazania niezwykłe treści, i to powinno nas inspirować do tworzenia.
Karolina Harasim, Diecezja Wschodnia
[/vc_column_text][vc_gallery type=”image_grid” images=”2014,2015,2016,2017,2018,2019,2020,2021,2022,2023,2024,2025,2026,2027,2028,2029,2030,2031,2032,2033,2034,2035,2036,2037,2038,2039,2040,2041,2042,2043″][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_text_separator title=”Bracknell, Wielka Brytania `{`D. Maikowski/AAI; fot. Corrado Cozzi, Dragana S.D.G./tedNEWS)” title_align=”separator_align_right” el_width=”100″][/vc_column][/vc_row]