Historia Domu Opieki „Samarytanin” w Bielsku-Białej

27 czerwca 1959 roku Rada Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego podjęła decyzję, aby w Willi Szimanek w Bielsku-Białej, będącej wcześniej siedzibą Seminarium Duchownego a także przez pewien czas hospicjum i sierocińca, powstał Dom Opieki dla osób starszych. Jego organizacją zajął się pastor Oskar Niedoba. Początkowo opieką objętych było 15 pensjonariuszy. W kolejnych latach Domem Opieki zarządzali Wacław Żak, Wiktor Ciuk, Włodzimierz Pilch, Józef Holeksa, Jan Miodoński, Henryk Patryarcha oraz Józef Swoboda. W 1968 roku ośrodek otrzymał nazwę Dom Opieki „Samarytanin”.

23 WRZEŚNIA 2021 (NR 830) {AAI}

W sierpniu 1980 roku kierownikiem Domu Opieki został pastor Zygmunt Jaksz. Jego żona Mirosława, pierwsza dyplomowana pielęgniarka w ośrodku, zorganizowała profesjonalną opiekę pielęgniarsko-opiekuńczą.

W 1982 roku oddano do użytku Pawilon B, co pozwoliło zwiększyć liczbę mieszkańców do 53, a także przystąpiono do remontu części Willi Szimanek, zwanej Pawilonem A, którą przeznaczono na potrzeby administracji, mieszkania dla personelu a piwnice zaadaptowano na pralnie i suszarnię. W tamtym okresie funkcjonowało przy Domu Opieki gospodarstwo zaopatrujące kuchnię w płody rolne, mleko, jajka a mieszkańcy wiele prac wykonywali samodzielnie.

W latach 1984-1986 wybudowano jedną z pierwszych w Bielsku-Białej oczyszczalni ścieków. W latach 1989-1993 realizowana była kolejna inwestycja: budowa Pawilonu C. W dwuosobowych pokojach z kuchnią, łazienką i przedpokojem zamieszkało 20 pensjonariuszy a także pracownicy z rodzinami, co umożliwiło realizację programu trójpokoleniowej społeczności w Domu Opieki. Od tej pory dzieci pracowników spędzały sporo wolnego czasu z mieszkańcami: ciociami i wujkami, co ubogaciło i uczyniło radośniejszym codzienne życie pensjonariuszy. W kolejnym roku przystąpiono do rozbudowy Pawilonu B: powiększono jadalnię, dyżurkę pielęgniarek i świetlicę z gabinetem terapii zajęciowej, powstał gabinet rehabilitacji z salą gimnastyczną, wybudowano pierwszą w ośrodku windę osobową.

W 1997 roku przystąpiono do budowy sal dziennego pobytu tzw. Ogrodu Zimowego oraz pralni. Ogród Zimowy stał się miejscem codziennych spotkań mieszkańców, wspólnego śpiewu, zajęć prowadzonych przez terapeutę, występów zespołów, chórów oraz dzieci z zaprzyjaźnionych przedszkoli i szkół.  W kolejnym roku rozpoczęto rozbudowę Pawilonu B, w wyniku której powstało II piętro z 13 jednoosobowymi pokojami z łazienkami i balkonikami oraz kuchnia do dyspozycji mieszkańców, co szczególnie ucieszyło osoby, które od tej pory mogły na nowo rozwijać swoje talenty kulinarne. Inwestycja pozwoliła na zwiększenie liczby mieszkańców do 82. Wybudowano również windę do przewożenia osób leżących.

W 2002 roku oddano do użytku podjazd dla osób niepełnosprawnych w Pawilonie C. W kolejnym roku, w wyniku przebudowy przewiązki między Pawilonami A i B, powstało 5 pokoi jednoosobowych z łazienkami i kuchenkami, biuro pracownika socjalnego, portiernia, salonik fryzjerski, nowy sekretariat oraz wejście do ośrodka ułatwiające poruszanie się osobom niepełnosprawnym. Parter rozbudowanej części zaczął tętnić życiem: w dostępnym teraz, nawet dla osób niepełnosprawnych, biurze pracownika socjalnego mieszkańcy mogli załatwiać swoje sprawy, porozmawiać o problemach, w saloniku fryzjerskim zmienić fryzurę. Rozbudowano kompleks łazienek na parterze i I piętrze w Pawilonie B i wyposażono je w specjalistyczny sprzęt do transportu i kąpieli osób niepełnosprawnych. W Pawilonie C wybudowano windę osobową ułatwiając przemieszczanie się osobom na wózkach inwalidzkich. Na terenie ośrodka posadzono sad z krzewami i drzewami owocowymi, utworzono też park z alejkami spacerowymi i boisko. Obszar ten stał się miejscem spotkań integracyjnych, wspólnych ognisk, gier zespołowych, ćwiczeń, spacerów, odpoczynku a latem i jesienią także zbiorów owoców.

W następnych latach przeprowadzono remont zabytkowej Willi. Fasadę pokryto drewnianą szalówką, odrestaurowano zabytkowe ornamenty, dokonano renowacji elewacji ceglanej i kamiennej. Dokonano termomodernizacji Pawilonów A i C, wymieniono okna. Asfaltową nawierzchnię drogi na terenie ośrodka wymieniono na kostkę brukową. Zainstalowano nowoczesne, oszczędne piece kondensacyjne centralnego ogrzewania. Zainstalowano nowoczesny system sygnalizacji pożaru a także system monitoringu w ciągach komunikacyjnych oraz na zewnątrz budynków.

Wszystkie podejmowane działania spowodowały dostosowanie ośrodka do zarządzeń standaryzacyjnych. 31 stycznia 2008 roku Wojewoda Śląski wydał stałą decyzję zezwalającą na prowadzenie Domu Opieki „Samarytanin” w Bielsku-Białej z przeznaczeniem dla osób starszych i przewlekle somatycznie chorych.

Od 2010 roku w ośrodku przebywało 89 mieszkańców. Koniecznym stało się posiadanie większej i nowocześniejszej kuchni oraz zaplecza kuchennego. Budowę jej rozpoczęto w 2013 roku modernizując jednocześnie jadalnię. Większa powierzchnia i profesjonalne wyposażenie nowej kuchni ułatwiło naszym doskonałym kucharkom przygotowywanie smacznych i zdrowych posiłków. Generalnemu remontowi poddano 15 pokoi w Pawilonie B. Ośrodek został wyposażony w specjalistyczne, elektrycznie sterowane łóżka a także elektryczne dźwigi do obsługi mieszkańców. Zgodnie z zaleceniem Inspekcji Straży Pożarnej w ciągach komunikacyjnych zamontowano dwie szklane ściany i sześć par drzwi o odporności ogniowej 0,5 godziny a także zewnętrzne schody ewakuacyjne z półpiętra Pawilonu B.  Dom Opieki podłączono do kanalizacji miejskiej. Dokonano też remontu budynków gospodarczych a także odbudowano garaże.

 W 2014 roku zakupiono nowy, 9-osobowy mikrobus marki Ford Castom wyposażony w dźwig do transportu osób na wózkach inwalidzkich, co rozwiązało wieloletni problem transportu niepełnosprawnych mieszkańców. Osoby niepełnosprawne mogły już uczestniczyć w imprezach wyjazdowych, wycieczkach.

Dom Opieki to przede wszystkim jego mieszkańcy, ich codzienność, troski, problemy ale też radości i osiągnięcia. Zawsze starano się wychodzić naprzeciw ich potrzebom, ciesząc się z ich sukcesów. Przed kilku laty prace  mieszkańców wykonane na terapii zajęciowej, prezentowane były na europejskiej wystawie „Europa, to również my. Budujemy mosty dla Europy” w Strasburgu, gdzie zostały nagrodzone a następnie prezentowane były w wielu krajach Europy. W Domu funkcjonuje, prowadzona przez Panią Wolontariusz, grupa teatralna, która ze swoimi spektaklami wyjeżdżała do wielu placówek. Mieszkańcy od lat uczestniczą też w Podbeskidzkich Igrzyskach Osób Niepełnosprawnych w Wilkowicach, zdobywając szereg medali. Dom utrzymuje kontakty z przedszkolami, szkołami, świetlicami środowiskowymi, wieloma grupami wokalnymi a także instytucjami kulturalnymi. Współpraca z tymi placówkami owocowała wydarzeniami, które sprawiały wiele radości mieszkańcom.

W minionych latach służbę duszpasterską w Domu Opieki pełnili: pastor Tadeusz Wiśniewski z żoną Anną, pastor Bogumił Szczucki, siostra Renata Szczucka, pastor Marian Wójcik z żoną Kazimierą

W Domu Opieki „Samarytanin” od wielu lat praktyki odbywają uczniowie i studenci wielu szkół i wyższych uczelni.

Na przestrzeni lat Dom Opieki „Samarytanin” prowadził działalność skierowaną do osób spoza ośrodka a wymagających wsparcia. Dziesiątki osób skorzystało z Chrześcijańskiego Telefonu Zaufania. Na terenie ośrodka wydawano nieodpłatne posiłki a także odzież dla osób potrzebujących. Regularnie wspierano dwie świetlice środowiskowe dostarczając słodkich wypieków. Współpracowano z Klubem Zdrowia, działającym przy Kościele Adwentystów w Bielsku-Białej, przy realizacji programów promujących zdrowie. Prowadzono program pomocy dla osób po odbytych wyrokach zapewniając im zakwaterowanie i wyżywienie. Dom prowadzi wypożyczalnię sprzętu rehabilitacyjnego.

Ogromny wkład w programy rozwoju ośrodka wniosły instytucje państwowe, Kościół Adwentystów, fundacje, firmy i osoby prywatne, przeznaczając środki finansowe na realizację wielu wizji i planów kierownictwa ośrodka. Wdzięczność za to wyraża uścisk dłoni i pogodne spojrzenia osób, które w jesieni życia znalazły namiastkę domu .

Przez wszystkie lata starano się, aby „Samarytanin” był miejscem, gdzie panuje przyjazna atmosfera a potrzebujący mogą liczyć na wsparcie.   Bogu niech będą dzięki, że błogosławił podejmowane  działania, inspirował, chronił a w ciągle zmieniających się realiach i niepewnej przyszłości będzie nadal Patronem  pełnionej tutaj służby.

Zygmunt Jaksz