Oświadczenie w sprawie pedofilii

[vc_row][vc_column][vc_column_text]

Od dłuższego czasu media podają wstrząsające informacje o stwierdzonych przypadkach pedofilii, również wśród przedstawicieli duchowieństwa. Kościoły przez lata bagatelizujące problem w ostatnim czasie przerywają milczenie w sprawie tego zjawiska. W dniu 14 marca media poinformowały o dokumencie Episkopatu Polski o przypadkach pedofilii w Kościele rzymskokatolickim. Padły słowa o tym, że Bóg jest po stronie ofiary, a w przypadku stwierdzenia pedofilii wśród duchownych sprawcy będą przenoszeni do stanu świeckiego.

Poniżej zamieszczamy dokument Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego, pochodzący sprzed 15 lat, będący oficjalnym stanowiskiem Kościoła adwentystycznego w sprawie przemocy seksualnej wobec dzieci.

Niezależnie od tego dokumentu przepisy Working Policy (adwentystycznego prawa kościelnego z roku 1975) stanowią, że jednym z powodów odebrania duchownemu ordynacji – czyli praktyczne pozbawienie go prawa do wykonywania czynności duchownego – jest „upadek moralny”, przejawiający się między innymi „perwersjami seksualnymi” (dział L 60 20). Do takich ewidentnie można zaliczyć również pedofilię. Z kolei Prawo Zborowe Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w rozdziale „Sprawy dyscyplinarne” pośród powodów stosowania kościelnych sankcji dyscyplinarnych wobec wiernych, w tym również wobec duchownych, wymienia „seksualne wykorzystywanie dzieci” (pkt 4). W takim wypadku sankcją może być nawet wyłączenie ze społeczności Kościoła (ekskomunika).

Wyrażamy zadowolenie, że również i inne Kościoły oraz społeczności religijne dołączają do działań sprzeciwiających się temu złu, których wyrazem jest między innymi poniżej publikowane stanowisko.

OŚWIADCZENIE W SPRAWIE PRZEMOCY SEKSUALNEJ NAD DZIEĆMI

Przemoc seksualna nad dziećmi ma miejsce wtedy, kiedy osoba starsza lub silniejsza od dziecka używa swojej siły, autorytetu czy zaufania, jakie ono do niego ma, w celu angażowania dziecka w zachowania lub czynności seksualne. Kazirodztwo, jako szczególna forma przemocy seksualnej nad dziećmi, jest definiowane jako wszelkiego rodzaju seksualne czynności z udziałem dziecka i rodzica, rodzeństwa, osoby z dalszej rodziny albo rodzica zastępczego.

Osobami dopuszczającymi się przemocy seksualnej bywają mężczyźni lub kobiety w różnym wieku, różnej narodowości i o różnym statusie społeczno-ekonomicznym. Często są to ludzie mający rodziny i dzieci, przedstawiciele szanowanych zawodów, regularnie uczęszczający do kościoła. Ludzie tacy zazwyczaj wypierają się popełnianych nadużyć, nie chcą dostrzegać wagi problemu spowodowanego ich zachowaniami i starają się usprawiedliwić te zachowania albo zrzucić winę na kogoś innego. Choć prawdą jest, że wiele osób dopuszczających się seksualnych nadużyć nad dziećmi daje dowody głęboko zakorzenionej niepewności i niskiego poczucia własnej wartości, to jednak problemy te nigdy nie mogą stanowić usprawiedliwienia dla seksualnego wykorzystywania dzieci. Większość autorytetów jest zdania, że prawdziwym źródłem seksualnej przemocy nad dziećmi jest pragnienie władzy i panowania nad drugim człowiekiem, a nie pragnienie doznań seksualnych.

Kiedy Bóg ustanowił instytucję rodziny, oparł ją na małżeństwie między mężczyzną i kobietą charakteryzującym się wzajemną miłością i zaufaniem. Ten związek jest nadal podstawą stabilnej, szczęśliwej rodziny, w której chroni się i otacza szacunkiem godność, wartość i dobro każdego z domowników. Każde dziecko, bez względu na płeć, zasługuje na to, by cenić je jako dar od Boga. Rodzice mają przywilej i obowiązek troczyć się o byt, bezpieczeństwo i potrzeby dzieci powierzonych ich opiece przez Boga. Dzieciom należy stworzyć warunki, w których będą mogły czcić i szanować rodziców i krewnych oraz ufać im, bez obawy używania przemocy z ich strony.

Biblia zdecydowanie potępia przemoc seksualną nad dziećmi. Wszelkie próby zniekształcania, zacierania czy zaniżania osobistych pokoleniowych i płciowych barier wskutek przemocy seksualnej są w biblijnej perspektywie postrzegane jako akt zdrady przeciwko Bogu i bliźniemu oraz skrajne pogwałcenie człowieczeństwa. Biblia otwarcie potępia nadużywanie siły, autorytetu i odpowiedzialności, bowiem wszelkie tego rodzaju nadużycia godzą w najgłębsze uczucia pokrzywdzonego dziecka w stosunku do samego siebie, innych ludzi i Boga, a także destruktywnie wpływają na jego zdolność miłowania i ufania. Jezus w najmocniejszych słowach potępił postępowanie tych, którzy słowem lub czynem doprowadzają dzieci do upadku.

Środowisko adwentystyczne nie jest całkowicie wolne od przypadków seksualnej przemocy nad dziećmi. Wierzymy, że nasza wiara nakazuje nam zajęcie zdecydowanego stanowiska wobec tego rodzaju zjawisk i podejmowanie stanowczych działań nie tylko interwencyjnych, ale przede wszystkim zapobiegawczych. Staramy się także wspierać duchowo ofiary przemocy i jej sprawców oraz ich rodziny w procesie uzdrowienia, jak również uświadamiać pracownikom i świeckim przywódcom Kościoła potrzebę przyjęcia postawy właściwej duchowym przywódcom i ludziom cieszącym się zaufaniem.

Jako Kościół mamy przekonanie, iż nasza wiara zobowiązuje nas do:

    • Zachowywania zasad określonych przez Chrystusa w naszych więziach rodzinnych, w których szacunek dla samego siebie, godność i czystość dzieci mają być uważane za prawa nadane przez Boga.
    • Tworzenia atmosfery, w której dzieci ulegające przemocy mogą odzyskać poczucie bezpieczeństwa i zwierzyć się komuś, kto jest gotowy je wysłuchać i zrozumieć.
    • Stałego informowania o przemocy seksualnej i jej wpływie na naszą społeczność kościelną.
    • Pomagania duchownym i świeckim przywódcom w rozpoznawaniu ostrzegawczych oznak przemocy seksualnej nad dziećmi i właściwym reagowaniu, gdy podejrzewa się kogoś o dopuszczanie się przemocy lub opowiadają o niej dzieci, które jej ulegają.
    • Tworzenia wzorcowych więzi z zawodowymi doradcami i miejscowymi instytucjami zajmującymi się przeciwdziałaniem przemocy seksualnej, które dzięki profesjonalnym umiejętnościom mogą wspierać ofiary przemocy i ich rodziny.
    • Ustalania wytycznych celem wspierania przywódców kościelnych w:
      a) uczciwym traktowaniu osób oskarżanych o seksualną przemoc nad dziećmi,
      b) pociągania sprawców przemocy do odpowiedzialności za ich czyny i stosowania właściwej dyscypliny.
    • Wspierania kształcenia i uświadamiania rodzin przez:
      a) demaskowanie powszechnie przyjętych poglądów religijnych i kulturowych, które mogą być użyte jako usprawiedliwienie czy służyć za przykrywkę dla seksualnej przemocy nad dziećmi,
      b) kształtowanie zdrowego poczucia osobistej wartości dziecka, umożliwiającej mu szanowanie zarówno siebie, jak i innych osób,
      c) wzmacnianie chrześcijańskich więzi między mężczyznami i kobietami w rodzinie i Kościele.
    • Troskliwego wspierania i opartej na wierze służby pojednania w społeczności kościelnej ofiar i sprawców przemocy oraz wskazywania im dostępu do profesjonalnej pomocy.
    • Zachęcania do szkolenia większej liczby doradców rodzinnych mogących kierować procesem uzdrawiania ofiar i sprawców przemocy.

Powyższe oświadczenie opiera się na zasadach wyrażonych w następujących fragmentach Pisma Świętego: Rdz 1,26-28; 2,18-25; Kpł 18,20; 2 Sm 13,1-22; Mt 18,6-9; 1 Kor 5,1-5; Ef 6,1-4; Kol 3,18-21; 1 Tm 5,5-8.

Oświadczenie to uchwalono dnia 1 kwietnia 1997 roku podczas Wiosennej Sesji Rady Generalnej Konferencji Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego, jaka odbyła się w Loma Linda w Kalifornii w Stanach Zjednoczonych.

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_text_separator title=”Polska `{`Marek Rakowski, Andrzej Siciński/AAI, fot. Joanna Radosh`}`” title_align=”separator_align_right” el_width=”100″][/vc_column][/vc_row]