Procedury przed XXII Zjazdem Kościoła Adwentystów

[vc_row][vc_column][vc_text_separator title=”14 MAJA 2018 (NR 641) `{`ANDRZEJ SICIŃSKI`}`” el_width=”100″][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Zjazd Kościoła to jedno z tych regularnych wydarzeń kościelnych, które są niezwykle precyzyjnie uregulowane przepisami prawa wewnętrznego naszego Kościoła. Dobrze, by orientację w tych regulacjach mieli nie tylko delegaci na Zjazd, ale wszyscy wierni Kościoła.

Zjazd Kościoła jest według Statutu Kościoła najważniejszym z czterech organów Kościoła. Trzy pozostałe to: Rada Kościoła, Zarząd Kościoła i Przewodniczący Kościoła.

Zjazdy są zwyczajne i nadzwyczajne. Zwyczajny odbywa się co pięć lat. Zwołuje go Rada Kościoła, wyznaczając czas oraz miejsce jego obrad i informując o tym wiernych z co najmniej trzymiesięcznym wyprzedzeniem. Jako że najbliższy Zjazd ma charakter zwyczajny, opuścimy charakterystykę zjazdu nadzwyczajnego.

Do kompetencji Zjazdu Kościoła, według jeszcze obowiązującego przepisu Statutu, należą wszystkie sprawy związane z działalnością Kościoła. Jednak projekt nowelizacji Statutu przewiduje doprecyzowanie tego przepisu. Już nie chodziłoby zatem o „wszystkie sprawy związane z działalnością Kościoła”, a o wszystkie sprawy określone w Statucie i objęte przyjętą agendą Zjazdu, a w szczególności: wybór Przewodniczącego, Sekretarza i Skarbnika (urzędnicy Kościoła) oraz pozostałych radnych Rady Kościoła, przyjęcie sprawozdań urzędników Kościoła, dyrektorów sekretariatów i audytora oraz zatwierdzenie strategii działania zgodnej z przepisami Wydziału Transeuropejskiego.

Delegaci

Zjazd Kościoła to w istocie zjazd delegatów. Delegatem może zostać wyłącznie wierny Kościoła posiadający pełnię praw członkowskich. Czyli nie może nim być osoba zawieszona w prawach członka zboru w czasie konstruowania list delegatów.

Delegatów na Zjazd wybierają diecezje, co wprost wynika z Prawa zborowego. W istocie, jak stanowi Statut Kościoła, wybierają ich rady poszczególnych diecezji w liczbie odpowiadającej jednemu delegatowi na każdą rozpoczętą liczbę 60 wiernych ochrzczonych z danej diecezji. Takich delegatów Statut nazywa „zwyczajnymi”, mówi jednak również o delegatach „pozostałych”. Zalicza do nich: członków Rady Kościoła, Rady Generalnej Konferencji oraz Rady Wydziału obecnych na Zjeździe (przy czym liczba tych zagranicznych delegatów nie może przekroczyć 10 proc. całkowitej liczby delegatów; zwykle jest ich nie więcej niż dwóch), duchownych starszych (ordynowanych) pozostających w stosunku służby kościelnej i inne osoby nominowane przez Radę Kościoła z personelu Kościoła, instytucji kościelnych działających na terenie Kościoła (ich liczba nie może przekroczyć 10 proc. liczby delegatów zwyczajnych).

Listy wybranych delegatów diecezje powinny przesłać Zarządowi Kościoła co najmniej sześć tygodni przed Zjazdem. Tak powiadomiony Zarząd Kościoła zaprasza następnie imiennie delegatów na Zjazd co najmniej cztery tygodnie wcześniej, podając im jednocześnie propozycję agendy obrad Zjazdu.

Opisując obowiązki delegatów, Prawo zborowe stwierdza wyraźnie, że nie reprezentują jedynie interesów zboru lub diecezji, ale powinni mieć na uwadze dobro całego Kościoła, i to nawet nie tyle krajowego, co również ogólnoświatowego. Podkreśla to projekt nowelizacji Statutu, w którym czytamy, że delegaci „reprezentują wyznawców Kościoła”, a więc nie jedynie swojego zboru czy diecezji. Oznacza to, że nie mogą preferować interesów lokalnych nad uniwersalne. Nie można ich na szczeblu zboru czy diecezji zobowiązywać do wnoszenia określonych wniosków czy głosowania w określony sposób na Zjeździe, gdzie mają się kierować jedynie własnym sumieniem poddanym w modlitwie Duchowi Świętemu. Mają piastować swój mandat godnie, obiektywnie i samodzielnie. Nie wolno im organizować się w grupy celem połączenia swych głosów dla osiągnięcia większości podczas głosowania czy narzucania kierunku obrad zjazdu.

Z Regulaminu obrad Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego, którego przepisy stosuje się również podczas Zjazdu Kościoła, wynika, że bycie  delegatem na Zjazd jest olbrzymim przywilejem, a to zobowiązuje. Mają się podczas obrad zachowywać przyzwoicie. Nie powinni postępować lekkomyślnie, poruszać spraw nieistotnych, tracić czasu na sprawy niekonieczne czy przemawiać lub składać wnioski mające na celu jedynie hamowanie przebiegu obrad. W takich przypadkach przewodniczący obrad może ich przywołać do porządku, a nawet wykluczyć z posiedzenia. Ostatecznie delegaci mogą takiego krnąbrnego delegata pozbawić mandatu.

Regulamin obrad stanowi także, iż delegaci, kierując się sprawiedliwością i szacunkiem wobec innych delegatów, nie powinni oczekiwać, że będą dwa razy dopuszczeni do głosu w sprawie jednego wniosku, dopóki inni, którzy chcą zabrać głos, nie będą mieli okazji, by to uczynić. Jednakże przewodniczący obrad może udzielić głosu osobie, która już raz przemawiała, w tym celu, aby mogła odpowiedzieć na zadane pytanie lub złożyć dodatkowe wyjaśnienia.

Mandat delegata jest ograniczony do czasu Zjazdu Kościoła, na który został delegowany, co oznacza, że delegatem jest się tylko na Zjeździe, ale już nie po nim.

Obrady

Kiedy delegaci zgromadzą się już w wyznaczonym czasie i miejscu, należy stwierdzić prawomocność obrad Zjazdu Kościoła. Żeby były one prawomocne, wymagana jest obecność co najmniej połowy delegatów w czasie otwarcia obrad Zjazdu (kworum). Aktualny projekt nowelizacji Statutu przewiduje, by kworum stanowiła połowa delegatów zwyczajnych obecna w czasie otwarcia Zjazdu. Po otwarciu obrad Zjazdu kworum stanowią delegaci obecni. Oznacza to, że jeśli podczas kolejnych posiedzeń w trakcie trwania Zjazdu liczba delegatów będzie nawet mniejsza, niżby wynikało z wymaganego na otwarciu Zjazdu kworum — bo część delegatów będzie pracować w komitetach zjazdowych, cześć może przebywać w kuluarach, część może przedwcześnie wyjechać — to uchwały podejmowane w trakcie tych posiedzeń i tak będą ważne. Przepis ten ma zapobiec potencjalnej obstrukcji obrad przez zamierzoną nieobecność części delegatów, która miałaby odebrać dalszym obradom Zjazdu przymiot prawomocności.

Co do zasady Zjazd podejmuje uchwały zwykłą większością głosów w głosowaniu jawnym. Głosowanie tajne jest jednak możliwe, ale jedynie na przyjęty uchwałą Zjazdu wniosek delegata w konkretnej sprawie. Według projektu nowelizacji Statutu głosowanie tajne może również w konkretnej sprawie zarządzić sam przewodniczący obrad. Delegaci muszą być obecni na sali w czasie głosowania, aby ich głos był ważny. Niedopuszczalne jest głosowanie w zastępstwie. Każdemu przysługuje tylko jeden głos.

Obradami Zjazdu kieruje Przewodniczący Kościoła albo osoba przez niego upoważniona. Obowiązki przewodniczącego obrad określa szczegółowo Regulamin obrad. Jednym z nich jest sprawiedliwe traktowanie uczestników obrad. Dlatego m.in. przewodniczący udziela głosu w dyskusji w kolejności zgłoszeń. Poza kolejnością udziela głosu jedynie dla zgłoszenia wniosków formalnych lub sprostowania błędnie zrozumianego lub nieściśle przytoczonego stwierdzenia mówcy, jak również w celu umożliwienia odpowiedzi na pytanie osobie zapytanej. Przewodniczący pilnuje, by mówcy nie przekraczali wyznaczonego im czasu wypowiedzi. Czuwa nad powagą obrad i porządkiem na sali posiedzeń. Kierując obradami, nie powinien zbyt mocno osobiście angażować się w dyskusję, jeśli jednak uzna to za konieczne, to dla zachowania bezstronności i wykazania się sprawiedliwością powinien przekazać prowadzenie obrad. Jeśli chciałby wyrazić swoje poglądy obszerniej i stanąć podczas debaty po określonej stronie, powinien na ten czas odstąpić prowadzenie obrad innemu urzędnikowi. Dlatego też przewodniczący obrad nawet w głosowaniach nie jest całkowicie swobodny. Regulamin obrad określa bowiem, kiedy przewodniczącemu obrad wolno głosować — a mianowicie, gdy głosowanie jest tajne albo aby zrównoważyć głosy lub doprowadzić do przewagi głosów (o ile już nie głosował tajnie).

Komitety zjazdowe

Zaraz na początku obrad Zjazd powołuje Komitet Organizacyjny, w skład którego wchodzą delegaci reprezentujący diecezje oraz duchownych starszych i inne osoby z personelu Kościoła i instytucji kościelnych. Zadaniem Komitetu Organizacyjnego jest przedstawienie Zjazdowi kandydatów na członków Komitetu Nominacyjnego, Stałego Komitetu Statutowego oraz — jeśli zajdzie taka potrzeba — innych komitetów. Następnie Zjazd w poszczególnych głosowaniach te kandydatury przyjmuje bądź odrzuca.

Z kolei Komitet Nominacyjny, któremu przewodniczy Przewodniczący Wydziału albo osoba przez niego wyznaczona, przedstawia Zjazdowi pojedyncze kandydatury osób proponowanych na urząd Przewodniczącego, Sekretarza i Skarbnika Kościoła oraz radnych Rady Kościoła. Zjazd Kościoła dokonuje wyboru bądź odrzuca kandydatury przedstawiane przez Komitet Nominacyjny w głosowaniu tajnym zwykłą większością głosów. Jeśli są jakieś zastrzeżenia do części lub całości sprawozdania Komitetu Nominacyjnego, osoba (osoby), która je składa, może zażyczyć sobie wycofania sprawozdania (a nie konkretnego nazwiska) z powrotem do Komitetu do ponownego rozważenia. Zwykle przewodniczący akceptuje takie odesłanie, jednak gdy życzenie zostanie zgłoszone jako wniosek, to bez otwierania dyskusji nad nim zostaje on poddany pod głosowanie i przechodzi, jeśli uzyska większość głosów. Takie życzenie lub wniosek zgłaszający powinien opierać na informacjach, które mogłyby być przydatne dla Komitetu Nominacyjnego. Po zapadnięciu decyzji o odesłaniu zastrzeżeń do Komitetu Nominacyjnego muszą one zostać ujawnione przewodniczącemu i sekretarzowi tego Komitetu. Za ich radą Komitet powinien zdecydować o dalszej procedurze wysłuchania zastrzeżeń do sprawozdania. Uporczywe zgłaszanie zastrzeżeń w celu wycofania sprawozdania z powrotem do Komitetu Nominacyjnego — zwłaszcza jeśli pochodzą one z tego samego źródła — jest nieuczciwe i sprzeczne z zasadami właściwego postępowania. W takim przypadku istnieją wszelkie podstawy do odrzucenia takiego żądania i rozpatrzenia sprawozdania Komitetu Nominacyjnego bez dalszej zwłoki.

Szczególnym rodzajem komitetu zjazdowego jest Stały Komitet Statutowy, o czym świadczy już pierwsze słowo jego nazwy: „stały”. Działa on bowiem nie tylko na Zjeździe, ale i po Zjeździe, aż do kolejnego zwyczajnego Zjazdu Kościoła, na którym poprzez Radę Kościoła Komitet ten przedstawia swoje sprawozdanie i szczegółowe zalecenia dotyczące ewentualnych zmian w Statucie Kościoła. Pracom tego Komitetu przewodniczy Sekretarz Kościoła albo osoba przez niego wyznaczona.

Rodzaje wniosków

Regulamin obrad reguluje jeszcze kwestie wniosków i trybu ich składania i rozpatrywania. Wyróżnia cztery podstawowe rodzaje wniosków: główne, uprzywilejowane, uzupełniające i uboczne. Każdy rodzaj wniosku posiada swoje własne cele, cechy i kolejność pierwszeństwa.

Celem wniosku głównego jest zaproponowanie i wprowadzenie pod obrady określonego działania w danej sprawie.

Wnioski uprzywilejowane to takie, nad którymi nie może być prowadzona dyskusja, zasadniczo nie odkłada się ich na później ani nie kieruje  do komitetu. Należą do nich wnioski o ustalenie czasu następnego spotkania, o przerwanie lub odroczenie posiedzenia oraz w sprawie uprzywilejowanej.

Wnioski uzupełniające odnoszą się do wniosku głównego i mają przed nim pierwszeństwo w kolejności rozpatrywania, ponieważ decyzja w ich sprawie musi zapaść, zanim dojdzie do rozpatrywania wniosku głównego. Wnioski uprzywilejowane mają pierwszeństwo, w kolejności rozpatrywania, przed wnioskami uzupełniającymi. Są to wnioski o: odłożenie rozważania wniosku, zakończenie dyskusji nad rozważaną kwestią, odesłanie do komitetu, poprawkę do projektu uchwały, odłożenie na czas nieokreślony, ograniczenie czasu dyskusji.

Wnioski uboczne dotyczą okoliczności związanych ubocznie z wnioskami głównymi i należy je rozpatrywać przed tymi wnioskami. Zalicza się do nich wnioski o zmianę porządku obrad oraz o podział, wycofanie lub zmodyfikowanie wniosku.

Andrzej Siciński[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]