Kwartalnik „Lekcje Biblijne”, to ukazujący się od 1908 roku podręcznik do studiowania Pisma Świętego w Szkole Sobotniej – prawdopodobnie największej wyznaniowej szkole biblijnej na świecie. Na tej podstronie publikujemy wprowadzenie do bieżącego tematu. Materiały wideo opracowane przez Ośrodek Radiowo-Telewizyjny „Głos Nadziei” dla telewizji Hope Channel Polska dostępne są na stronie www.lekcjebiblijne.tv
Materiał Lekcyjny w formie zeszytu można zakupić w sklepie internetowym na ogólnych obowiązujących zasadach ustalonych przez Wydawnictwo Znaki Czasu, wydawcę periodyków. Zamówień oraz prenumeraty można dokonywać również w zborach Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego.
WPROWADZENIE DO STUDIUM BIEŻĄCEGO KWARTAŁU
„Pocieszajcie mój lud” (Iz 40,1). Od czasu, gdy po raz pierwszy zostały wypowiedziane, słowa proroka Izajasza były powtarzane niezliczoną ilość razy i wryły się w pamięć pokoleń. Są to niezapomniane oraz pełne głębokiego znaczenia, nadziei i obietnicy słowa takie jak: „Bóg jest z nami”[1] (Iz 7,14 TLB), „dziecię narodziło się nam” (Iz 9,5), „każda dolina niech będzie podniesiona” (Iz 40,4), „on zraniony jest za występki nasze, starty za winy nasze. Ukarany został dla naszego zbawienia, a jego ranami jesteśmy uleczeni” (Iz 53,5).
Słowa wywołują określone obrazy. Mało stanowcze i nieprzekonujące słowa tworzą kiepskie i marne obrazy, natomiast stanowcze, przekonujące, czyste i dobrze dobrane słowa tworzą przejmujące, wyraźne i czytelne obrazy przemawiające do nas nawet po dwudziestu siedmiu wiekach.
Na przykład w Pieśni o cierpiącym Słudze (zob. Iz 52,13-53,12) Izajasz przedstawia obraz Mesjasza tak wyraźny, jak nigdzie indziej w Starym Testamencie. Już sam ten fragment księgi wystarczyłby, by nazwać Izajasza prorokiem ewangelii.
Ponadto Izajasz przepowiedział z imienia pojawienie się perskiego króla Cyrusa, i to na półtora wieku przed zdobyciem przez niego Babilonu (zob. Iz 44,28-45,6). Jest to przepowiednia tak zdumiewająca, iż niektórzy uczeni — niezdolni dostrzec niczego poza kruchymi granicami ludzkiej wyobraźni — musieli wymyślić Deutero-Izajasza piszącego rzekomo po czasach Cyrusa, żeby jakoś tę przepowiednię wytłumaczyć.
Będąc wyjątkowym połączeniem żywych obrazów, niezrównanego poetyckiego rytmu i równowagi, dramatycznych kontrastów i bogactwa głębokich tematów powtarzających się w złożonej i rozwijającej się symfonii, natchniona Księga Izajasza jest godnym literackim narzędziem Bożej myśli, która przewyższa myśli ludzkie, „jak niebiosa są wyższe niż ziemia” (Iz 55,9). Nawet w tłumaczeniu, które zatraca działającą na wyobraźnię grę słów i hebrajską aliterację[2], Księga Izajasza jest dziełem niezrównanym w historii literatury, tak świeckiej, jak i religijnej.
Znamy słowa tego proroka — tak przekonujące, poetyckie oraz pełne emocji i siły — ale czy znamy samego Izajasza i świat, w którym pisał, modlił się i prorokował? Gdy okrutne imperium asyryjskie doszło do szczytu swej potęgi, nastały niebezpieczne czasy. Co gorsza, Judejczycy, wybrany lud Boży, pogrążali się coraz bardziej w moralnym rozkładzie. Chciwość i nędza rywalizowały ze sobą na ulicach. W zmaganiach o bogactwo i przetrwanie jedni wdychali narkotyk próżnego zachwytu, a drudzy dusili się z powodu rozpaczy. Starając się zachować tożsamość narodu przez wyrwanie reszty Bożej ze stanu powątpiewania i przez uświadomienie mu rzeczywistości, Izajasz wzywał swoich rodaków, by skierowali wzrok na swojego Boga, Świętego Izraelskiego, Stwórcę nieba i ziemi — Tego, który znał ich z imienia i obiecał uratować ich z ognia, ale pod warunkiem, że wysłuchają Go i będą Mu posłuszni.
Izajasz doradzał królom. Gdy cienka linia Bożej reszty została ograniczona do jednego miasta, któremu asyryjskie wojska groziły zniszczeniem, to właśnie prorocze słowa Izajasza wzmocniły króla Hiskiasza, by oczekiwał cudu będącego jedyną nadzieją dla Jerozolimy (zob. Iz 36,1-37,38). Gdyby wówczas Jerozolima upadła, a nie podczas najazdu Babilończyków wiek później, asyryjska polityka rozpraszania podbitych ludów doprowadziłaby do utraty narodowej tożsamości Judejczyków. Zatem nie byłoby narodu żydowskiego, z którego pochodzi Mesjasz, nasz Zbawiciel.
W pierwszym kwartale 2021 roku przyjrzymy się Izajaszowi, jego wypowiedziom, jego czasom, jego przeżyciom i przede wszystkim jego Bogu, który wówczas powiedział, ale i dzisiaj znowu mówi do nas:
— „Nie bój się, bo cię wykupiłem, nazwałem cię twoim imieniem — moim jesteś!” (Iz 43,1)[3].
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
[1] Polscy tłumacze przełożyli hebrajski zwrot występujący w tym wersecie jednym słowem: Immanuel (BW), Emmanuel (BKR) lub Emanuel (UBJW) (przyp. red.).
[2] Powtórzenie tych samych liter i sylab na początku wyrazów w wersie, w kolejnych wersach lub w zdaniu (przyp. red.).
[3] Autorem Lekcji Biblijnych 1/2021 jest hebraista dr Roy E. Gane, wykładowca Starego Testamentu w Adwentystycznym Seminarium Teologicznym na Uniwersytecie Andrewsa w miejscowości Berrien Springs w amerykańskim stanie Michigan (przyp. red.).