Kwartalnik „Lekcje Biblijne”

Dobra nowina z wyspy Patmos

Niemal 2 tysiące lat temu apostoł Jan za wierne głoszenie ewangelii został skazany na wygnanie i osadzony na małej skalistej wysepce na Morzu Egejskim. Sędziwy apostoł zniósł wszystkie trudy rzymskiego uwięzienia. Pewnego szabatu Jezus Chrystus złożył mu nadzwyczajną wizytę. Przyszedł, by wzmocnić swego cierpiącego sługę. W serii wizji Jezus ukazał Janowi panoramę dziejów Kościoła oraz to, czego doświadczy lud Boży czekający na powtórne przyjście swego Pana.

To, co Jan ujrzał w wizji, wiernie spisał w zwoju, który zatytułował jako „Objawienie Jezusa Chrystusa” (Ap 1,1). Ta księga objawia dzieło Jezusa w niebie i na ziemi po Jego wniebowstąpieniu oraz to, czego dokona On, kiedy przyjdzie powtórnie. Jej celem było upewnienie chrześcijan w przyszłych wiekach o obecności Chrystusa i podtrzymanie ich, kiedy będą doświadczać trudności codziennego życia w upadłym świecie pogrążonym w wielkim boju.

W tym kwartale zagłębimy się w tę księgę noszącą oficjalnie tytuł Apokalipsy Jana. Przeanalizujemy z grubsza zasadnicze części i tematy księgi. Chodzi o to, by poznać główne tematy księgi i podkreślić, że prawdziwie objawia ona Jezusa Chrystusa, Jego życie, śmierć, zmartwychwstanie i arcykapłańską służbę dla Jego ludu.

Przystąpimy do tego studium w następujący sposób:

1. Nasze studium Apokalipsy Jana jest oparte na biblijnej koncepcji natchnienia Pisma Świętego. Choć przesłania księgi pochodzą od boga, język, w którym zostały przekazane, jest językiem ludzkim. Używając języka i wyobrażeń zaczerpniętych z dziejów ludu Bożego w Starym Testamencie, odkryjemy, jak Jan przekazał te przesłania.
2. Uważne studium proroctw Apokalipsy Jana (podobnie jak tych zawartych w Księdze Daniela) wskazuje, że właściwym sposobem zrozumienia zamierzonego wypełnienia tych proroctw jest zastosowanie historycystycznej metody interpretacji proroctw, jako że są one zbieżne z historią od czasów Jana po kres dziejów tego świata. To oznacza, że powinniśmy dołożyć starań, by zrozumieć znaczenie samego tekstu księgi, a nie nakładać nań z góry założone i obarczone błędem interpretacje.
3. Struktura treści Apokalipsy Jana jest pod wieloma względami istotna dla odpowiedzialnej interpretacji i zastosowania proroctw w niej zawartych. Nasza analiza Apokalipsy Jana będzie oparta na zasadniczym podziale księgi na cztery części:
4. Ap 1,9—3,22 na podstawie sytuacji znanych Janowi zborów profetycznie odnosi się do sytuacji Kościoła w kolejnych okresach dziejów.
5. Ap 4,1—11,19 powtarza (a właściwie uzupełnia) tę historię Kościoła używając apokaliptycznych symboli dodających stopniowo więcej szczegółów.
6. Ap 12,1—14,20 to tematyczne centrum księgi obejmujące dzieje wielkiego boju od czasów przed Jezusem aż po Jego powtórne przyjście.
7. Ap 15,1—22,5 to część dotycząca wyłącznie czasu końca.
8. Sensowna interpretacja proroctw Apokalipsy Jana musi być chrystocentryczna. Cała księga jest napisana z punktu widzenia Chrystusa. Jedynie przez Chrystusa symbole i obrazy Apokalipsy Jana nabierają ostatecznego znaczenia i wymowy.

Apokalipsa Jana obiecuje błogosławieństwa tym, którzy czytają jej słowa lub słuchają ich i którzy zachowują zawarte w niej przesłanie. „Apokalipsa Jana zaczyna się zaleceniem skierowanym do nas, byśmy zrozumieli zawartą w niej naukę. Bóg mówi: «Błogosławiony ten, który czyta, i ci, którzy słuchają słów proroctwa i zachowują to, co w nim jest napisane; czas bowiem jest bliski». Kiedy jako lud zrozumiemy, co ta księga oznacza dla nas, nastąpi wśród nas wielkie ożywienie. Nie rozumiemy jeszcze w pełni lekcji, które księga ta zawiera, mimo że otrzymaliśmy nakaz, by badać ją i studiować”[1]. Analizując tę księgę odkryjesz dla siebie to, co powinieneś usłyszeć i zachowywać w oczekiwaniu na przyjście naszego Pana, Jezusa Chrystusa.

[1] Ellen G. White, Testimonies to Ministers and Gospel Workers, s. 113.