Polka wśród laureatek „Adwentystycznego Stowarzyszenia Kobiet”.
Adwentystyczne Stowarzyszenie Kobiet co roku przyznaje nagrodę „Junii”, wyróżniającą kobiety za wkład w rozwój przywództwa, duszpasterstwa, administracji i edukacji w kościele adwentystycznym.
25 LIPCA 2024 (NR 975) [Daniel Kluska]
Nagroda ta nosi imię apostołki Junii, wspomnianej przez Apostoła Pawła w Liście do Rzymian 16, 7. Celem wyróżnienia jest uhonorowanie kobiet, które, podobnie jak przywódczynie wczesnego kościoła, odgrywają często kluczową rolę w życiu wspólnoty kościelnej.
Stowarzyszenie wybiera jedną z kobiet w każdym z 13 światowych Wydziałów Kościoła Adwentystów. Laureatką wyróżnienia w Wydziale Transeuropejskim była Joanna Krupa-Roszak.
W opublikowanym na stronach serwisu AdventistToday.org artykule czytamy:
– Joanna Krupa-Roszak jest czynnie zaangażowana w działalność ewangelizacyjną. Przesiedlenia kobiet i dzieci spowodowane wojną na Ukrainie i jej zaangażowanie w odpowiedź na ten kryzys, przyniosło wiele nowych członków do kościoła. Lata 2023–24 były dla Joanny wyzwaniem w zakresie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym, ponieważ opiekowała się ciężko chorym dzieckiem – czytamy w artykule.
– Joanna wspiera zaangażowanie kobiet w życie kościoła i pragnie pomóc im uwierzyć w siebie. Razem ze swoją lokalną wspólnotą tworzy inkluzyjny kościół, w którym jest miejsce dla rodzin z małymi dziećmi, a także dla osób z specjalnymi potrzebami i niepełnosprawnościami – czytamy dalej.
Miałem okazję zapytać Asię o jej wrażenia związane z takim wyróżnieniem.
[Daniel Kuska]: Jak dowiedziałaś się o przyznaniu nagrody? Jakie emocje Ci towarzyszyły?
[Joanna Krupa-Roszak]: Byłam zaskoczona, gdy napisała do mnie Nerida ( Nerida Bates – przewodnicząca The Association of Adventist Women: AAW). Gdy wyjaśniła mi powód, dla którego się ze mną kontaktuje zaskoczenie przerodziło się w przerażenie! Nie byłam pewna, czy jestem dobrą kandydatką, aby otrzymać nominację do Junia Awards. Nerida wyjaśniła mi jednak powód, dla którego uznano, że powinnam to być ja. Ta nagroda jest wyróżnieniem dla kobiecych sylwetek w kościele, które w pewien sposób przecierają szlaki dla duchowego przywództwa kobiet poprzez swoje zaangażowanie. Poleciła mnie pewna osoba z Australii i po weryfikacji uznano, że rzeczywiście jestem w pewnym sensie pionierką w Polsce i mogę być wyróżniona na tle naszego Wydziału (TED-u). To dla mnie wielki przywilej i zaszczyt.
[DK]: Dlaczego zdecydowałaś się na studia pastorskie i poświęcenie się roli pastorki?
[JKR]: Od zawsze towarzyszyło mi przeświadczenie, że chcę robić w życiu coś, co ma głębszy sens. Z natury jestem społecznikiem i lubię ludzi. Gdy Bóg stanął na mojej drodze, zapragnęłam iść za Nim na 100% i wejść na drogę pastorską. Postanowiłam iść na studia WSTH w Podkowie Leśnej. Tak zaczęła się ta przygoda i praca w Kościele. Mimo, że życie bywa skomplikowane, jestem wciąż na tej drodze i chcę się tu rozwijać.
[DK]: Jakie działania szczególnie chciałabyś zrealizować?
[JKR]:Chciałabym przybliżać Boga ludziom zniechęconym do religii, ale też działać profilaktycznie w tym obszarze wśród młodych w Kościele. Chcę wspierać ludzi w rozwoju, myślę zwłaszcza o kobietach, ale też młodych rodzicach, którzy ze względu na swój trud kształtowania nowego pokolenia powinni być w sercu Kościoła. Interesuję się osobami nieneurotypowymi i chciałabym w przyszłości opracować jakiś niskosensoryczny projekt, aby ułatwić im korzystanie z nabożeństw. Zawodowo, chciałabym podejmować kolejne etapy kształcenia i zostać kiedyś biblistą.
[DK]: Jakie są Twoje marzenia odnośnie Kościoła w Polsce?
[JKR]: Marzę, żeby nasz Kościół w Polsce i na świecie nie bał się dobrych zmian, był zawsze Chrystocentryczny i odporny na radykalizację. Chcę, aby poselstwo Ewangelii, które głosimy przyciągało ludzi wykształconych i młodych, a także żeby było dla nich tutaj miejsce do życia i rozwoju. Żebyśmy byli bezpieczną przestrzenią do otwartej dyskusji na tematy społeczne, obyczajowe i doktrynalne. Żebyśmy wystrzegali się plotkowania i osądzania, potrafili utrzymywać relację przyjaźni z osobami spoza naszej społeczności oraz wykluczonymi i tymi, którzy zdecydowali się odejść. Aby każdy z nas będąc dzieckiem Bożym, nadal pozostał człowiekiem.
Pełną listę laureatek publikujemy poniżej:
- Mary Mburu (Wydział Afryki Centralno-Wschodniej) – Kapelanka w Kenyatta University w Nairobi, organizująca misje i tygodnie spotkania modlitewne dla studentów.
- Elena Butova (Wydział Euro-Azjatycki – Była ateistka z ZSRR, która stała się liderką kościoła w Australii, odpowiadając za założenie trzech nowych zborów (parafii) i chrzcząc setki osób.
- Margaret Ramsarran (Wydział Interamerykański) – W wieku 94 lat nadal aktywnie służy jako pastorka i pracowniczka administracji Kościoła w Gujanie.
- Abigaela Trofin (Wydział Intereuropejski) – Prawniczka z Rumunii, odpowiadająca za 12 zborów na terenie Włoch.
- Pastorki z Mongolii (Wydział Północno-Azjatycko-Pacyficzny) – Zwiększają liczbę kobiet przywódców koścoła w Mongolii.
- Maria Ejurango, Elina Camarena, Shiphrah Fepulea’i, Therezinha Barbalho i Linda Biswas (Wydział Północnoamerykański) – Pionierki w swoich wspólnotach imigranckich w USA.
- Fedra Pérez (Wydział Południowoamerykański) – Integruje umiejętności rozwiązywania konfliktów w swojej pracy duszpasterskiej w Argentynie.
- Joyce Kandawok Bale (Wydział Południowo-Pacyficzny) – Aktywna w ewangelizacji i szkoleniu młodzieży w Papui-Nowej Gwinei.
- Pastor Tshepiso Anathi Mbele (Wydział Południowoafrykański i Oceanu Indyjskiego) – Liderka młodzieżowa i misjonarka w Południowej Afryce.
- Sharon Roja Vakkanthula (Wydział Południowoazjatycki) – Promuje edukację i wsparcie duszpasterskie dla kobiet w Indiach.
- Jadaza Hintay (Wydział Południowoazjatycko-Pacyficzny) – Łączy edukację zdrowotną z ewangelizacją na Filipinach.
- Joanna Krupa-Roszak (Wydział Transeuropejski) – Wspiera inkluzyjne środowisko kościelne w Polsce.
- Samuelle Ngo Ikouba (Wydział Zachodnioafrykański) – Kapelan w Babcock University, wpływający na duchowe życie studentów.
Nagroda ”Junii” ma na celu inspirowanie i wzmacnianie roli kobiet jako liderek Kościoła, pokazując ich znaczący wkład w życie i rozwój całej wspólnoty adwentystycznej.
Daniel Kluska