Informacje ogólne

W dniach od 30 maja do 1 czerwca 2018 roku miał miejsce XXII Zjazd Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Polsce. Sesje administracyjne odbyły się w auli Wyższej Szkoły Teologiczno-Humanistycznej w Podkowie Leśnej, natomiast zjazdowe nabożeństwo dziękczynne – w Kościele Ewangelicko-Reformowanym w Warszawie, przy al. Solidarności 74. Celem Zjazdu było wysłuchanie sprawozdań Zarządu Kościoła z ostatnich pięciu lat, omówienie strategicznego programu działania na następną kadencję oraz powołanie nowej Rady i nowego Zarządu Kościoła

Niniejszy dział stanowi jedyne, pełne i oficjalne internetowe źródło informacji o przebiegu XXII Zwyczajnego Zjazdu Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Polsce, oprócz Protokołu Zjazdu, który sporządzony zostanie przez sekretarzy Zjazdu.

Strona internetowa XXII Zjazdu Kościoła

W zakresie komunikacji najważniejszych wydarzeń zjazdowych przygotowana została oddzielna strona internetowa, która znajdowała się pod adresem www.zjazd2018.adwent.pl Serwis został zarchiwizowany i zamknięty.

31.05 / Czwartek / I dzień obrad

Relacja „Na żywo” z obrad I dnia XXII Zjazdu Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego.

01.06 / Piątek / II Dzień obrad

Relacja „Na żywo” z obrad II dnia XXII Zjazdu Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego.

02.06 / Sobota / Nabożeństwo Dziękczynne

Transmisja Nabożeństwa dziękczynnego, które odbyło się w dniu 2 czerwca 2018 roku, w Kościele Ewangelicko-Reformowanym w Warszawie.

Sprawozdania liderów kościoła

Istotną część każdego Zjazdu Kościoła stanowi składanie sprawozdań z działalności w minionej kadencji przez najważniejszych urzędników Zarządu Kościoła.

Opracowanie: Jacek Turecki

Minione pięć lat to zarówno sukcesy, jak i porażki, winy do wyznania. Do sukcesów były przewodniczący Kościoła zaliczył m.in.:

  • kreatywność w misji, czego przykładem były wystawy zdrowotne dla młodzieży i dzieci czy misyjne wykorzystanie filmu „Przełęcz ocalonych”;
  • zaangażowanie zborów i wyznawców w realizację wspólnych idei, np. misyjnej książki roku, wykładów z serii „Bądź zdrów” czy „Życie ma sens”;
  • rozwój harcerstwa Pathfinder oraz w ogóle gotowość młodzieży do podejmowania współpracy z Kościołem w misji;
  • wzmocnienie kondycji finansowej Kościoła;
  • zwiększenie obecności w internecie;
  • zorganizowanie w Polsce pierwszego niepolskojęzycznego zboru, a konkretnie zboru ukraińskiego w Warszawie;
  • uregulowanie zasad współpracy z Grupą Misyjną „Trzej Aniołowie”.

Pewne zjawiska należy jednak oceniać w kategorii porażek. Należą do nich:

  • starzenie się i zmniejszanie liczebne niektórych zborów i grup;
  • mała liczba studentów WSTH na dziennym kierunku pastorskim, co może doprowadzić nawet do wygaszenia tego kierunku (przyczyny: sytuacja demograficzna, upadek szacunku do służby pastorskiej, niewystarczająca promocja, konkurencyjność innych zawodów, tendencje materialistyczne, rozczarowanie i demobilizacja misyjna po zderzeniu się z brakiem efektywności tradycyjnej ewangelizacji).

Nasze winy do wyznania to m.in.:

  • niedostateczne duchowe ożywienie;
  • niedbałość w przygotowaniu nabożeństw i ewangelizacji;
  • zbyt wolne reagowanie na zmiany w społeczeństwie i Kościele;
  • krytykanctwo i plotkarstwo.

Oczywiście winy te nie występują zawsze i wszędzie z taką samą intensywnością.

Wyzwania stojące przed Kościołem to m.in.:

  • potrzeba reorganizacji zarządzania i funkcjonowania instytucji kościelnych;
  • wzmocnienie znaczenia Komitetu Ewangelizacji;
  • wzmocnienie pracy oddziałowej przez podnoszenie kwalifikacji i pozyskiwanie dodatkowych specjalizacji przez duchownych (studia, kursy, szkolenia, samokształcenie);
  • rozwój misji przez media elektroniczne;
  • inwestowanie w aktywistów i bazę materialną Pathfinder;
  • zwiększenie wpływu młodzieży na decyzje Kościoła;
  • intensyfikacja misji wśród przybyszy ze Wschodu;
  • monitorowanie i audyt pracy dla jej poprawy i rozwoju;
  • zwiększenie naboru kadry pastorskiej.

W latach 2013-2017 na 32 posiedzeniach (w tym 12 internetowych) Rada Kościoła podjęła 443 uchwały, natomiast Zarząd Kościoła na 45 posiedzeniach (w tym 3 internetowych) — ponad 400. Informacje o najważniejszych uchwałach, pracach, postanowieniach i stanowiskach Rady i Zarządu Kościoła ukazywały się na łamach „Głosu Adwentu”, a także na oficjalnej stronie internetowej Kościoła.

Część sprawozdania dotyczyła statystyki. Na początku kadencji istniało 117 zborów i 32 grupy, natomiast pod koniec — 116 zborów i 25 grup. Przybyły zbory: Zgierz, zbór ukraiński w Warszawie. Ubyły: „Przystanek Niebo”, Warszawa-Wesoła, Chojnice. Przybyły grupy: Kłodzko, Chojnice. Ubyły: Iwanki, Siemiatycze, Wilkasy, Kraśnik, Grodzisk Mazowiecki, Grajewo, Zgierz, Pruszcz Gdański, Złocieniec. Grupa Resko zmieniła nazwę na Świdwin.

Liczba wyznawców nieznacznie wzrosła — o 12 osób, czyli o 0,2 proc. w stosunku do stanu początkowego. Okres sprawozdawczy rozpoczęliśmy bowiem liczbą 5784 wyznawców, a zakończyliśmy liczbą 5796. Na tak nieznaczny wzrost znaczny wpływ miała jednak statystyczna korekty liczby wyznawców, w wyniku której ubyło nam 199 osób. Okazało się bowiem, że w danych statystycznych w diecezjach było więcej osób „na papierze” niż w rzeczywistości na listach zborowych. Powodem tej różnicy były wieloletnie błędy w sprawozdawczości na poziomie zborów, jak również fakt, że w epoce przedinformatycznej diecezje otrzymywały ze zborów tylko dane liczbowe, za którymi nie zawsze kryły się konkretne nazwiska. W ostatnim pięcioleciu do Kościoła przyłączyły się przez chrzest i wyznanie wiary 722 osoby. W tym samym czasie utraciliśmy 636 osób, w tym 318 przez śmierć i 318 przez wyłączenia i skreślenia. W ostatecznym rozrachunku Diecezja Wschodnia powiększyła się o 8 osób, Południowa — o 26, a Zachodnia zmalała o 22 osoby. W minionej kadencji liczba otrzymanych listów zborowych przewyższyła o 114 osób liczbę listów wysłanych, do czego przyczyniła się głównie imigracja wyznawców z Ukrainy.

Poza protokołowaniem posiedzeń Rady i Zarządu Kościoła oraz prowadzeniem statystyki sekretarz Kościoła corocznie przygotowywał  kalendarz wydarzeń kościelnych, współuczestniczył w pracach nad prawem kościelnym, prowadził korespondencję z Wydziałem Transeuropejskim i Generalną Konferencją, współpracował z sekretariatami oddziałowymi, brał udział w około 300 posiedzeniach różnych kościelnych ciał kolegialnych.

Poza tym w czasie swojej kadencji sekretarz Kościoła usługiwał w całym kraju kazaniami, szkoleniami i seminariami oraz brał udział w wielu projektach misyjnych.

Obok funkcji sekretarza Kościoła pełnił również funkcję dyrektora Sekretariatu Komunikacji i Mediów oraz Sekretariatu Rodziny.

Skarbnik Kościoła pastor Maksymilian Adam Szklorz rozpoczął swoje sprawozdanie od analizy działalności Kościoła na tle sytuacji ekonomicznej kraju. Podkreślił, że w okresie 2013-2017 miał miejsce rozwój w gospodarce europejskiej i amerykańskiej, na którym skorzystał i nasz kraj. W efekcie każdego roku odnotowano wzrost przychodów dziesięcinowych w stosunku do roku ubiegłego średnio o 6,2 proc., i to z uwzględnieniem inflacji.

W odniesieniu do spraw kadrowych pionu finansowo-gospodarczego skarbnik Kościoła sprawozdał o uruchomieniu w minionej kadencji funkcjonowania Kościelnego Zespołu Księgowego (KZK) obsługującego księgowość i płace Zarządu Kościoła, Administracji Domów Kościelnych (ADK) i Administracji Nieruchomości Kościelnych (ANK), KSB, KSLŻ, Kościelnego Funduszu Socjalnego (KFS), ORTVGN, WZC. Następnie wykazał, ile osób, kto konkretnie, od kiedy i na jakim stanowisku pracował i czym się zajmował w tym zespole.  W efekcie powołania KZK znacznemu zmniejszeniu, bo o 40 tys. zł rocznie (wg danych z 2014 roku), uległy koszty obsługi księgowej wspomnianych jednostek.

Skarbnik wykazał też, kto obsługuje księgowo ChSCh, DOS i WSTH.

Skarbnik organizował szkolenia pracowników księgowych (dwa: w latach 2014 i 2017), a także prowadził na bieżąco indywidualne konsultacje w poszczególnych jednostkach kościelnych.

Księgowość nie może istnieć bez kontroli. Zarząd Kościoła, ADK i ANK oraz diecezje były corocznie poddawane profesjonalnej kontroli audytorów z Generalnej Konferencji. W odstępach dwu- i trzyletnich odbywały się też kontrole w innych instytucjach. W tej kadencji zostały wdrożone przepisy GK o częściowym obciążeniu kosztami przeprowadzonego audytu. Wnioski z kontroli były przedkładane radom danych jednostek. W opinii audytora pojawiło się zalecenie powołania przez Radę Kościoła Komitetu Przeglądowego Rewizji Finansowej. Nadal jednak jest to w opinii skarbnika Kościoła zalecenie niełatwe do realizacji z uwagi na trudności w znalezieniu fachowych kandydatów do takiego komitetu oraz brak szkolenia skarbników unijnych przez TED w zakresie funkcjonowania takiego komitetu.

W zakresie zarządzania i planowania w skali całego Kościoła w Polsce kluczowymi i systemowymi sprawami finansowo-gospodarczymi zajmują się ciała kolegialne — Komitet Strategiczno-Budżetowy Rady Kościoła oraz komitety ds. wynagrodzeń. Pierwszy w ciągu całej kadencji zebrał się 15 razy, podejmując 126 uchwał. Ważniejsze ustalenia tego komitetu: corocznie ustalenie kalendarza darów, wysokość sum przechodnich i dotacji dla jednostek kościelnych, wysokość wskaźników wynagrodzeń, stałe monitorowanie sytuacji finansowej w Kościele, propozycje nowelizacji prawa kościelnego, ustalanie zasad zbiorowego ubezpieczenia pracowniczego na życie oraz od następstw nieszczęśliwych wypadków, a także zasad zbiorowego ubezpieczenia budynków kościelnych w kraju wraz z wyposażeniem jednostek kościelnych. Posiedzenia komitetów ds. wynagrodzeń Zarządu Kościoła oraz pozostałych jednostek odbywają się raz w roku. Przewodniczy im skarbnik Kościoła.

Zarządzanie budynkami i lokalami Zarządu Kościoła realizowane jest poprzez ADK i ANK. Dotyczy to budynków w Warszawie przy ul. Foksal, Tureckiej i Jeżynowej, czterech mieszkań w Warszawie, Brwinowie i Łowiczu oraz magazynu w Podkowie Leśnej. Sprawozdanie obejmowało także wyliczenie, gdzie i w jakim zakresie przeprowadzono remonty.

Następnie skarbnik przedstawił sytuację finansową poszczególnych jednostek kościelnych. Sytuacja finansowa Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w RP obejmuje Zarząd Kościoła wraz z ADK i ANK. W minionej kadencji sytuacja finansowa tych jednostek poprawiła się. Różnica pomiędzy liczbami w bilansie i rachunku wyników na początku i na końcu kadencji jest imponująca. Wartość kapitału ogólnego zbudowanego z nadwyżek to kwota ponad 1 mln złotych.

Jeśli chodzi o finanse ChSCh, to jej działalność podstawowa, czyli funkcjonowanie Zarządu, wdrażanie projektów celowych oraz wspieranie filii i innych jednostek realizujących różne aspekty działalności charytatywnej, utrzymuje się ze środków z 1 proc. podatku i darowizn. Kwota przychodu z 1 proc. corocznie wzrasta. W roku 2017 ChSCh zajęła pod tym względem pierwsze miejsce wśród niekatolickich organizacji OPP.  Rachunek wyników tego działu jest bardzo pozytywny. ChSCh nie potrzebuje dotacji kościelnych na bieżące funkcjonowanie. W ośrodkach zdrowego życia realizowano wiele remontów. Niestety w rachunku wyników ich funkcjonowania koszty przewyższają przychody.

Również DOS ma stabilną sytuację finansową. Jego główne przychody pochodzą z opłat pensjonariuszy (70 proc.) i dotacji państwowej (26 proc.). Wszelkie inwestycje i główne remonty były prowadzone dzięki znaczącemu wsparciu sponsorów.

Baza finansowa KSB i KSLŻ jest skromna, ale stabilna i  wystarczająca do zadań, jakie Kościół wyznacza tym instytucjom. Skarbnik wyraził nadzieję, że dotychczasowi sponsorzy dalej będą wspierać tę misję.

Sytuacja finansowa ORTVGN, pomimo szeroko zakrojonego programu pracy, także jest stabilna. Jednak co roku wzrastają nakłady na jego funkcjonowanie.

Sytuacja finansowa WZC dzięki wdrożeniu planu naprawczego uległa poprawie. Nastąpił spadek zobowiązań bieżących, długi zostały spłacone i jednostka ustabilizowała się finansowo. Jednak jej rezerwy są nieduże.

WSTH lata tłuste ma już za sobą. Jej nadwyżki z lat ubiegłych znacznie stopniały. A jej dalsze funkcjonowanie wymaga redukcji kosztów. Zmiany funkcjonowania są nieodzowne.

Sprawozdania sekretariatów Zarządu i instytucji Kościelnych

Sprawozdania sekretariatów Zarządu i instytucji Kościelnych dostępne są w Kancelarii Kościoła.

Strategia Kościoła na lata 2018-2022

XXII Zjazd Kościoła przyjął nową Strategię na lata 2018-2022